VROUWENTHERAPIE

Waarom vrouwentherapie?

Vrouwen en mannen beleven klachten en problemen op een verschillende manier.
Ze gaan er anders mee om en zoeken op een andere manier hulp.
De man probeert de stressvolle situatie probleemgericht op te lossen, terwijl de vrouw sociaal gericht is en steun zoekt bij hun geliefde, vriendinnen of vrienden. Ze wil een luisterend oor en voelt zich hierdoor gesteund.
Als therapeute heeft dat gevolgen voor de wijze waarop ik met mijn cliënten communiceer en daarom heb ik als specifiek gekozen voor vrouwentherapie.
 
Als je de diagnose kanker krijgt overheersen in eerste instantie vaak emoties van ongeloof, schrik en verdriet. Iedereen reageert anders. Het hangt er heel erg van af of de diagnose je overvalt of dat je het al aan zag komen.
Als behandeling mogelijk is (operatie, chemotherapie, radiotherapie) hervinden de meeste vrouwen binnen een paar weken hun emotioneel evenwicht. Ze richten zich op de behandeling en zijn hoopvol dat ze weer beter zullen worden. Toch ervaren vrouwen ook in deze periode vaak allerlei praktische, emotionele, spirituele en lichamelijke problemen. Uitspraken als ik heb altijd verkeerd geleefd; het is mijn eigen schuld dat ik kanker heb komen helaas nog erg veel voor.
Je kunt ook een gevoel van tekortschieten ervaren: het loopt fout met je werk, je kan niet meer voor je kinderen zorgen, je kan niet meer vriendinnen uit gaan, immers jij kunt alleen nog maar over je ziekte praten.
Schuldgevoelens kunnen ook ontstaan, doordat je van anderen afhankelijk bent en denkt dat iedereen om je heen alleen maar last van je heeft of omdat anderen zo onder je ziekte te lijden hebben.
Soms hebben anderen hoge verwachtingen van je, jij bent immers sterk en slaat je overal doorheen en je bent altijd zo dapper. Als je er dan gewoon even niet meer tegen kan kunnen gevoelens van eenzaamheid je overspoelen.
De balans tussen zorgen voor jezelf en voor anderen wordt dan wankel of kan verloren gaan. Hierdoor kan een gevoel van onzekerheid, een gebrek aan zelfvertrouwen of een negatief zelfbeeld ontstaan.
Later kan angst voor terugkeer van de ziekte zorgen voor somberheid, boosheid en extreme vermoeidheid. Jij en je omgeving lopen in deze periode vaak niet in gelijke tred. De omgeving is verheugd dat de belastende behandelingen achter de rug zijn en pakt de draad weer op. Het gewone leven kan weer beginnen. Terwijl dan juist bij jou het besef doordringt wat er allemaal gebeurd is.

Sekse specifieke problematiek als het omgaan met je veranderde lichaam, seksualiteit of een veranderd zelfbeeld verdient veel aandacht in de therapie.